دانلـــود تصویر
دانلود تصویر متناسب با موبایل، دسکتاپ، چاپ
رامبد جوان حدیث شاد کردن مردم
- امام باقر(ع): خداوند هیچ عملی را مانند شاد کردن دیگران دوست ندارد. کافی؛ 2:188
- امام علي عليه السلام فرمودند: اي كميل! خانواده ات را فرمان ده كه روزها به دست آوردن بزرگواري و شب‌ها در رفع نياز خفتگان بكوشند.
سوگند به خدايي كه هر صدايي را مي شنود! هر كس دلي را شاد كند خداوند از آن شادي لطفي براي او قرار دهد كه به هنگام مصيبت چون آب زلالي بر او باريدن گرفته و تلخي مصيبت را بزدايد.
يا كميل مر اهلك ان بروحوا في كسب المكارم و يدلجوا في حاجة من هو نائم فوالذي وسع سمعه الاصوات ما من احد اودع قلبا سرورا الا و خلق الله له من ذلك السرور لطفافاذا انزلت به نائبة جري اليها كالماء في انجداره حتي يطردها عنه. « نهج البلاغه،حکمت257»
- رسول اللّه صلي الله عليه و آله : إنَّ فِي الجَنَّةِ دارا يُقالُ لَهَا : الفَرَحُ، لا يَدخُلُها إلاّ مَن فَرَّحَ الصِّبيانَ.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خانه اى در بهشت است كه به آن ، [خانه] شادى گفته مى شود . جز كسى كه كودكان را شاد كرده باشد، وارد آن نمى گردد .
- عنه صلي الله عليه و آله : اِشتَروا لِصِبيانِكُمُ اللَّحمَ، وذَكِّروهُم يَومَ الجُمُعَةِ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : براى كودكانتان ، گوشت بخريد و روز جمعه را به ياد آنان بياوريد .
- عنه صلي الله عليه و آله : إنّ فِي الجَنَّةِ دارا يُقالُ لَها : دارُ الفَرَحِ ، لايَدخُلُها إلاّ مَن فَرَّحَ يَتامَى المُؤمِنينَ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خانه اى در بهشت است كه خانه شادى نام دارد . جز كسى كه يتيمانِ اهل ايمان را خرسند ساخته ، وارد آن نمى شود .
- عنه صلي الله عليه و آله: مَن عالَ يَتيما حَتّى يَستَغنِيَ ، أوجَبَ اللّه ُ عز و جل لَهُ بِذلِكَ الجَنَّةَ ، كَما أوجَبَ لاِكِلِ مالِ اليَتيمِ النّارَ
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : كسى كه يتيمى را سرپرستى كند تا بى نياز گردد ، خداوند عز و جل در برابر اين كار، بهشت را بر او واجب كرده است ، همان گونه كه خداوند براى خورنده مال يتيم ، آتش [دوزخ] را واجب كرده است .
- الكافي عن حبيب بن أبى ثابت : جاءَ إلى أميرِ المُؤمِنينَ عليه السلامعَسَلٌ وتينٌ مِن هَمَدانَ وحُلوانَ ، فَأَمَرَ العُرَفاءَ أن يَأتوا بِاليَتامى ، فَأَمكَنَهُم مِن
رُؤوسِ الأَزقاقِ يَلعَقُونَها ، وهُوَ يُقَسِّمُها لِلنّاسِ قَدَحا قَدَحا ، فَقيلَ لَهُ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، ما لَهُم يَلعَقونَها ؟
فَقالَ : إنَّ الإمامَ أبُو اليَتامى ، وإنَّما ألعَقتُهُم هذا بِرِعايَةِ الآباءِ .
الكافى ـ به نقل از حبيب بن ابى ثابت ـ : براى امير مؤمنان ، از منطقه هَمَدان و حُلوان ، عسل و انجير آوردند . به سرشناسان قبايل ، دستور داد كه يتيمان [قبيله ]را بياورند . آنان را بالاى مَشك هاى عسل ، بُرد تا عسل بِليسند و خود ، عسل ها را ظرف ظرف ، ميان مسلمانان تقسيم مى كرد. گفته شد: اى امير مؤمنان ! چرا آنان ، عسل مى ليسند ؟
فرمود : «امام ، پدر يتيمان است .همانا به جاى پدرانشان ، آنان را به خوردن عسل وا داشتم» .
فرمود : «امام ، پدر يتيمان است .همانا به جاى پدرانشان ، آنان را به خوردن عسل وا داشتم» .
- ربيع الأبرار ـ به نقل از ابو طفيل ـ : على عليه السلام را ديدم كه يتيمان را فرا
مى خوانْد و به آنان ، عسل مى خورانْد تا آن جا كه يكى از يارانش گفت : دوست داشتم من هم يك يتيم مى بودم !
ربيع الأبرار ـ به نقل از ابو طفيل ـ : على عليه السلام را ديدم كه يتيمان را فرا
مى خوانْد و به آنان ، عسل مى خورانْد تا آن جا كه يكى از يارانش گفت : دوست داشتم من هم يك يتيم مى بودم !
مى خوانْد و به آنان ، عسل مى خورانْد تا آن جا كه يكى از يارانش گفت : دوست داشتم من هم يك يتيم مى بودم !
