حدیث درباره شهوت و هوس و گناه
امام علی(ع)
هوس انسان را کور و کر میکند و عاقبت را تباه.
إنَّكَ إن أطَعتَ هَواكَ أصَمَّكَ و أعماكَ ، و أفسَدَ مُنقَلَبَكَ و أرداكَ .
غررالحکم،ح3807
پیامدهای شهوت پرستی در کلام امیر مؤمنان علی علیه السلام:
1- امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرمایند: «اهجروا الشهوات فانها تقودکم الی رکوب الذنوب و التهجم علی السیئات، از شهوات سرکش بپرهیزید که شما را به ارتکاب انواع گناهان و هجوم بر معاصی می کشاند. » (25)
2- این مساله گاهی به قدری شدید می شود که به کلی دین انسان را بر باد می دهد، چنان که در حدیث دیگری می فرمایند: «طاعة الشهوة تفسد الدین، فرمانبرداری ازشهوات نفسانی، دین انسان را فاسد می کند. » (26)
3- آن حضرت در تعبیر دیگری می فرمایند: «طاعة الهوی تفسد العقل، هوا پرستی عقل انسان را فاسد می کند. » (27)
4- در جای دیگر می فرمایند: «الجاهل عبد شهوته، انسان نادان بنده شهوت خویش است» (28)، یعنی، انسان جاهل مثل برده خوار و ذلیلی است که در برابر شهوت خویش، هیچ اختیاری از خود ندارد.
5- در تعبیر دیگر می فرمایند: «عبد الشهوة اسیر لا ینفک اسره، برده شهوت چناناسیر است که هرگز روی آزادی را نخواهد دید. » (29)
6- آن حضرت علیه السلام در این که سرانجام «شهوت پرستی» ، رسوایی است، می فرمایند: «حلاوة الشهوة ینغصها عار الفضیحة، شیرینی شهوت را ننگ رسوایی از میان می برد. » (30)
7- در تعبیر دیگری، شهوت پرستی را کلید انواع شرها می دانند: «سبب الشر غلبة الشهوة(31)سبب شر، غلبه شهوت است. »
با توجه به این که «الشر» با الف و لام جنس و به صورت مطلق ذکر شده است، معنای عموم را می رساند که این امر بیانگر آن است که «شهوت پرستی» ، سرچشمه تمام شرها وبدبختی هاست.
8- در جای دیگر ضمن اشاره به این نکته که غلبه هوا و هوس، سبب بسته شدن راه های سعادت بشری شده و او را در گمراهی نگاه می دارد، می فرمایند: «کیف یستطیع الهدی من یغلبها الهوی، چگونه می تواند انسان به هدایت برسد، در حالی که هوای نفس براو غالب گردیده است. » (32)
9- آن حضرت در سخن دیگری، غلبه شهوات را باعث تضعیف شخصیت انسان می دانند: «من زادت شهوته قلت مروته، کسی که شهوات او فزونی یابد، شخصیت انسانی او کم می شود. » (33)
10- در بیان دیگری به این حقیقت اشاره می کند که راه بهشت، راه «شهوت پرستان» نیست: «من اشتاق الی الجنة سلا عن الشهوات، کسی که مشتاق بهشت باشد بایدشهوت پرستی را فراموش کند» (34)
11- در جای دیگر این نکته را گوشزد می کند که حکمت و آگاهی با شهوت پرستی سازگار نیست: «لا تسکن الحکمة قلبا مع شهوة، حکمت و دانش در قلبی که جای شهوت پرستی است، ساکن نمی شود. » (35)
.